EMOZIONANTE

به‌نام خدا

سلام؛

از امام صادق (علیه السلام) روایت شده که آن حضرت فرمود: «قرآن بر چهار قسمت نازل شده است: یک چهارم درباره حلال و یک چهارم درباره حرام، یک چهارم درباره سنتها و احکام، یک چهارم درباره اخبار آنان که قبل از شما بوده اند و آنان که بعد از شما خواهند آمد و حلّ و فصل مسائل جاری شما [1].

آدم چیزهای مهم و حساس رو دو دستی می‌گیره؛ چیزی که توجه ویژه می‌خواد، احتیاط خاص می‌طلبه، اهمیت بالایی داره، وزینه، و خلاصه چیزی که باید خیلی حواسمون بهش باشه رو باید دو دستی بگیریم. ما قرآن رو یه دستی گرفتیم!

یک چهارم قرآن بنابر روایت، تاریخه. تاریخ هم برای خوندن و دونستن و عبرت گرفتنه. ولی ما غالباً بی توجهیم.

خدا در قرآن می‌فرماید:

لَقَدْ نَصَرَکُمُ اللَّهُ فی‏ مَواطِنَ کَثیرَةٍ وَ یَوْمَ حُنَیْنٍ إِذْ أَعْجَبَتْکُمْ کَثْرَتُکُمْ فَلَمْ تُغْنِ عَنْکُمْ شَیْئاً وَ ضاقَتْ عَلَیْکُمُ الْأَرْضُ بِما رَحُبَتْ ثُمَّ وَلَّیْتُمْ مُدْبِرینَ [2].

قطعاً خداوند شما را در مواضع بسیاری یاری کرده است ، و [نیز] در روز «حُنَین» آن هنگام که شمارِ زیادتان شما را به شگفت آورده بود ، ولی به هیچ وجه از شما دفع [خطر] نکرد ، و زمین با همه فراخی بر شما تنگ گردید ، سپس در حالی که پشت [به دشمن] کرده بودید برگشتید.

حنین، اسم بیابانی است بین مکه و طائف که جنگ معروف حنین در اون اتفاق افتاد. اون روز مسلمونا که همیشه مظلوم و ضعیف بودن، وقتی دیدن چقدر تعدادشون زیاده و از نظر تعداد به دشمن برتری دارن، مغرور شدن و پیش خودشون گفتن ما هرگز از اینا شکست نمی‌خوریم. همین غرور منشأ شکستشون شد. چون غرور با خودش غفلت هم میاره. غفلت از مسبب الاسباب. یعنی من تکیه‌ام به زور بازوی خودم باشه، به علمم، به قدرت بیانم، به هر توانمندی که تو خودم می‌بینم و غفلت کنم از اینکه سرچشمه همه اینا خداست و اگر توانمندی‌ای در من هست، فقط در سایه لطف و اراده خداست. وقتی آدم غافل می‌شه، باید تنبیه شه. تنبیه یعنی آگاهی. یعنی بفهمه کجای کارش ایراد داره. چون بنا بر رشده. و رشد وابسته به آگاهیه.

مسلمونا مغرور شدن و به همین خاطر شکست خوردن. چنان شکستی که فقط دنبال راهی برای خلاصی از مخمصه بودن و هیچ پناهی پیدا نمی‌کردن.

حال این روزهای ما، این آیه رو یاد آدم میاره. شهادت حاج قاسم که تا همین یکی دو روز پیش اصلاً برامون قابل هضم نبود، و پشت سرش اون تشییع جنازه باشکوه و غرورآفرین که فقط می‌تونست معجزه‌ای در ایران و عراق و لبنان و سایر کشورهای فتنه‌زده و کل دنیا باشه، و باز پشت‌بندش، سیلی محکم سپاه بر امریکای تروریست و عقب‌نشینی وحشت‌زده امریکا، اسرائیل، و آل سعود، همه وجودمونو پر از غرور و افتخار کرد. خب طبیعی هم بود. گاهی هم گفتیم و نوشتیم که «و ما رمیت اذ رمیت، ولکن الله رمی»، ولی خب، خودمونیم، اونجور که باید و شاید، اونجور از اعماق قلبمون، درنیومد. خدایی شیرمردان سپاهمون غرورآفرینن ولی خب، غرور کار دستمون داد.

اینقدر اوضاع به هم پیچیده و دردها تو در تو و مصیبت‌ها بی‌پایانه که آدم روزی هزاربار آرزوی مرگ می‌کنه. کاش این کابوس وحشتناک هرچه زودتر تموم شه. قلب‌هامون مالامال درده و چهره‌هامون در هم شکسته و چشمامون غم‌باره. ولی بی‌کس‌وکار نیستیم. پروردگاری داریم که امید و توکلمون به اونه و می‌دونیم هر بلایی سرمون میاد، در مسیر رشدمونه و قراره این پوسته‌های سختو بشکنیم و جوونه بزنیم و سر از این خاک سیاه دربیاریم و تو آغوش آفتاب، جوونه بزنیم. می‌دونیم خدایی که با ماست، ما رو تنها نمی‌ذاره و این، تنها روزنه تنفسمون تو این روزهاست.

الان هم چاره، پناه بردن به آغوش امن و مطمئن پروردگاره. باید معنویاتمونو تقویت کنیم. ارتباطمونو با خدا قوی کنیم تا بهمون آرامش و طمأنینه بده و خودش از این طوفان‌های سهمگین به سلامت عبورمون بده. باید همونجور که ازمون خواسته از صبر و نماز کمک بگیریم: وَ اسْتَعینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ [3].

اگه با خدا باشیم و حدودشو رعایت کنیم، خدا پشت ما رو خالی نمی‌کنه، قطعاً کمکمون می‌کنه و این وعده الهیه که إِن تَنصُرُوا اللَّهَ یَنصُرکُم وَیُثَبِّت أَقدامَکُم، اگر دین خدا رو یاری کنیم، زیر چتر حمایت خدا قرار می‌گیریم و ان‌شاءالله می‌رسه روزهای روشنی که انتظارش، طاقتمونو برده:

ثُمَّ أَنْزَلَ اللَّهُ سَکینَتَهُ عَلی‏ رَسُولِهِ وَ عَلَی الْمُؤْمِنینَ وَ أَنْزَلَ جُنُوداً لَمْ تَرَوْها وَ عَذَّبَ الَّذینَ کَفَرُوا وَ ذلِکَ جَزاءُ الْکافِرینَ [4].

آنگاه خدا آرامش خود را بر فرستاده خود و بر مؤمنان فرود آورد ، و سپاهیانی فرو فرستاد که آنها را نمی دیدید ، و کسانی را که کفر ورزیدند عذاب کرد ، و سزای کافران همین بود.

پ.ن.

1. کلینی، محمّدبن یعقوب، اصول کافی، به تصحیح علی اکبر غفاری، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 2/627: عن ابی عبدالله (علیه السلام) قال: انّ القرآن نزل أربعه أرباع، ربع حلال و ربع حرام، و ربع سنن و احکام و ربع خبر ما کان قبلکم و نبأ مایکون بعدکم و فصل ما بینکم.

2. سوره توبه، آیه 25.

3. سوره بقره، آیه 45.

4. سوره توبه، آیه 26.